Kontakt

Zdania Wakara

Recenzje, eseje, wywiady, sylwetki, varia

Teatr na tak"Chciałem być", fot. Maciej Zakrzewski
Jacek Wakar Varia

Teatr na tak

63. Kaliskie Spotkania Teatralne – dzień drugi

Choć nie płakałem po Krzysztofie Krawczyku, spektakl łódzkiego Teatru Powszechnego „Chciałem być” w Kaliszu sprawił mi jeszcze większą niż przy pierwszym oglądaniu przyjemność. To teatr, który lubi ludzi, z uśmiechem podąża za swym bohaterem, przegląda się w nim Polska trochę pokraczna, groteskowa, a jednak bliska, mimo wszystko sympatyczna. Wcześniej natomiast w katowickim „Płatonowie” bez Płatonowa dostaliśmy seans aktorskiej uważności, skupienia na partnerze, wzajemnego słuchania.

W Kaliszu, w majuMateriały organizatora
Jacek Wakar Varia

W Kaliszu, w maju

63. Kaliskie Spotkania Teatralne – dzień pierwszy

Skoro, jak donoszą wszem i wobec, „rozpoczęła się fala powrotów z długiego weekendu”, to znak, że czas pakować walizkę i ruszać w przeciwną stronę. Maj rozpędza się słońcem i ciepłem (co prawda idzie mu trochę niemrawo, miejmy nadzieję, że w najbliższych dniach będzie lepiej), a jak maj, to Kalisz i Festiwal Sztuki Aktorskiej.

NiewidoczniFot. Edgar De Poray
Jacek Wakar Recenzje

Niewidoczni

„Cztery dobre powody, by rzucić wszystko w cholerę”, reżyseria Norbert Rakowski, Teatr im. Jana Kochanowskiego w Opolu

Jedni zobaczą w nowym opolskim spektaklu Norberta Rakowskiego luksusowy teatr galeryjny, zachwycą się pięknymi obrazami, zostaną z poczuciem estetycznego spełnienia. Też będą mieli rację, ale jest w tym seansie dużo więcej. Poczucie wkraczania i wychodzenia z pustki, próby uzasadniania swego życia. W „Czterech dobrych powodach, by rzucić wszystko w cholerę” jest wiele powodów, by mimo wszystko trwać, piękne, dojmujące role Mileny Lisieckiej i Jakuba Klimaszewskiego, a dla mnie – wzruszenie.

Być jak Witoldo G.fot. Natalia Kabanow
Jacek Wakar Recenzje

Być jak Witoldo G.

„Ameryka”, reżyseria Julia Holewińska, Teatr Polski w Bydgoszczy

„Ameryka” przygląda się Ameryce, Witoldowi Gombrowiczowi oraz nam tu i teraz. To teatr, który intensywnie się wtrąca, burzy myślowe stereotypy, a jednocześnie zachowuje dystans i ironię wobec samego siebie. Przynosi fantastyczną rolę Damiana Kwiatkowskiego i udowadnia, że Julia Holewińska jest nie tylko świetną dramatopisarką, ale też ma papiery na reżyserkę pełną gębą. A najważniejsze, że przedstawienie bydgoskiego Teatru Polskiego niczego nie udaje. I właśnie to lubię w nim najbardziej.

Spokojnie, to tylko wydmuszkaFot. Materiały Prasowe
Jacek Wakar Varia

Spokojnie, to tylko wydmuszka

Na marginesie filmu „Bo się boi” w reżyserii Ariego Astera

„Bo się boi”, a raczej Beau się boi – skąd wziął się polski tytuł? – a ja śmiertelnie się nudzę. Łatwo było przewidzieć, iż nowy film autora „Dziedzictwa. Hereditary” z główną rolą Joaquina Phoenixa okrzyknięty zostanie dziełem niemalże epokowym, odważnie eksplorującym wszystkie lęki współczesności i tak się stało. Nic nie poradzę jednak, że widzę w nim tylko popis narcystycznej grafomanii, a w Asterze najbardziej przecenionego reżysera naszych czasów, choć w tej dziedzinie konkurencja jest spora.

…z życia mężczyznyFot. Natalia Kabanow
Jacek Wakar Recenzje

…z życia mężczyzny

„Punkt zero”, reżyseria Adam Orzechowski, Teatr Wybrzeże w Gdańsku

Przedstawienie Adama Orzechowskiego może przejść niezauważone, bo zwykle nie przywiązujemy wagi do podobnych obyczajowych drobiazgów. Łatwo skwitować sztukę Radosława Paczochy mianem konfekcji, uznać, iż „Punkt zero” to nic więcej niż „repertuar”. Tymczasem byłoby to niesprawiedliwe, bo coś w gdańskim spektaklu nie daje spokoju. To portret mężczyzny na skraju załamania nerwowego, który z chwili na chwilę ogłasza koniec życiowej gry. Niewielu w Polsce aktorów zagrałoby to tak przejmująco, jak zrobił to w Teatrze Wybrzeże Mirosław Baka.

Podkategorie

Recenzje

Varia

Krytyk teatralny, dziennikarz, publicysta, selekcjoner festiwali teatralnych, wykładowca.

Email:
kontakt@jacekwakar.pl

Media społecznościowe

Projekt i realizacja strony www Sitte.pl

Image